Połączenia gwintowe należą do połączeń rozłącznych części maszyn i mają większe zastosowanie w budowie maszyn. Łącznik śrubowy składa się ze śruby, nakrętki i podkładki. Połączenie nakrętki ze śrubą następuje dzięki naciętemu rowkowi śrubowemu w otworze nakrętki i na walcu śruby. Linia śrubowa jest torem punktu wykonującego ruch obrotowy w płaszczyźnie podstawy walca i przesuwającego się w kierunku prostopadłym do tej płaszczyzny. Odległość, o jaką przesunie się punkt na jeden pełny obrót walca, jest skokiem linii śrubowej. W zależności od kierunku obrotu walca rozróżnia się linie śrubowe prawoskrętne i lewoskrętne. W zależności od przeznaczenia rozróżnia się gwinty złączne (służące do przeniesienia ruchu i zamiany ruchu obrotowego na prostoliniowy). Gwinty złączne w zależności od zarysu dzielą się na: gwinty trójkątne, trapezowe symetryczne, trapezowe niesymetryczne, okrągłe i tak dalej. Jako gwinty złączne najczęściej stosowane są gwinty o zarysie trójkątnym. W gwintach o zarysie trójkątnym rozróżnia się gwinty metryczne i gwinty calowe. Gwinty te różnią się wartością kąta wierzchołkowego zarysu gwintu oraz sposobem określania gwintu. Gwinty metryczne określane są przez podanie wielkości zewnętrznej średnicy i oznaczenie dużą literą M.