Kleje oparte na żywicach epoksydowych z dodatkiem plastyfikatorów (poliamidy ciekłe, tiokole i in.) i rozcieńczalników (monomery żywic epoksydowych, poliestry, glikol etylenowy, ftalan butylu). Dzielą się na utwardzane w temperaturze podwyższonej dwucyjanodwuamidem lub bezwodnikiem maleinowym i utwardzane w temperaturze pokojowej, np. trójetylenoczteroamina (utwardzacz Z-l). Stosowane do klejenia na zimno lub na gorąco metali, ceramiki, szkła, betonu, drewna, gumy, niektórych tworzyw sztucznych, a także do uszczelniania małych porów i pęknięć w odlewach. Ważniejsze kleje epoksydowe:
a) Epidian 100 — jednoskładnikowy klej składający się z żywicy epoksydowej Epidian 1 i dwucyjano-dwuamidu jako utwardzacza, o temp. mięk. 7O-^8O°C.
b) Epidian 101 — dwuskładnikowy klej składający się z roztworu żywicy Epidian 1 w acetonie i utwardzacza (acetonowo-wodnego roztworu dwucyjanodwuamidu). Stosowany do klejenia metali na gorąco (utwardzaniew temp. 130-^200°C), do uszczelniania porowatych odlewów z żeliwa, metali lekkich i kolorowych oraz do klejenia ceramiki. W przeciwieństwie do Epidianu 100 może być nakładany na zimne podłoże. Wytrzymałość spoiny klejowej na ścinanie powinna wynosić min. 22 MPa.